Produkowany w latach 1935-1944, Panzer II był podstawowym czołgiem III Rzeszy aż do 1941 roku. Pomimo to, jego różne wersje służyły aż do końca wojny w walkach antypartyzanckich, drugorzędnych frontach i jednostkach zwiadowczych. W chwili wybuchu 2WŚ Wehrmacht posiadał na stanie 1223 czołgi PzKpfw II różnych wersji (35% ogółu czołgów). W momencie rozpoczęcia inwazji na Związek Radziecki służyło ich 746 sztuk.
Relatywnie cienki pancerz (z przodu dochodził do 22 mm, a z tyłu i boków do ok. 14,5 mm) powodował duże straty wśród tych czołgów w czasie kampanii wrześniowej, natomiast w kolejnych kampaniach straty zostały zminimalizowane, poprzez używanie nowszych, lepiej opancerzonych modeli oraz udoskonaleniu taktyki Blitzkriegu. Na bazie podwozi PzKpfw II skonstruowano również kilka typów innych pojazdów, m.in. dział samobieżnych, wozów dowodzenia, transporterów amunicyjnych i czołgów pływających.
