Natarcie pancerne na kresach – raport

29 września 1939 roku, godzina 8:40, front wschodni. Oddziały zwiadowców donoszą o sowieckich plutonach pancernych kierujących się w stronę Wytyczna. Ubezpieczamy odwrót większego zgrupowania Korpusu Ochrony Pogranicza – jeżeli nie uda nam się obronić tego miejsca, te wojska zostaną okrążone i wybite. Nie możemy do tego dopuścić.

pole bitwy

Straż przednią naszego plutonu stanowiła drużyna strzelców wyborowych – reszta wojsk miała stać w gotowości do szybkiego rozmieszczenia.

Bitwa rozpoczęła się od wyjazdu w zasięg naszych dział sowieckich ciężkich czołgów w centralnej części pola bitwy. Z lewej flanki wyjechał czołgi lekki BT-7. Dowództwo odpowiedziało wystawieniem lekkiego działa p-panc. w kierunku obu skrzyżowań, i rusznicy p-panc. na lewej flance.

Czołg lekki otworzył ogień w stronę strzelców wyborowych bez skutku. Drużyna z rusznicą wykorzystała okazję i ostrzelała czołg lekki, ale pocisk odbił się od pancerza. Na pole bitwy przybywają kolejne jednostki – drużyna z CKM-em i dwa oddziały kawalerii.

Jeden z czołgów ciężkich otwiera ogień w stronę budowli, w której schroniła się drużyna, ale pocisk rozminął się z celem. Na obszar działań dojeżdża sowiecka kawaleria i piechota zmechanizowana, a także polska piechota.

Sowieci wprowadzają na pole bitwy kolejne stalowe monstra – T-28 i tankietkę z dwoma karabinami. W odpowiedzi dowództwo polskie wystawia ciężką haubicę, by kontrolować centralne skrzyżowania. Obserwator radiowy zarządza ostrzelanie pozycji ciężkiego czołgu, bezlitośnie ostrzeliwującego sojusznicze jednostki.

Na lewej flance kawaleria Polska zaczyna się zbliżać do pozycji nieprzyjaciela. Rusznica po raz kolejny trafia w BT-7, tym razem penetrując pancerz, ale czyniąc większej szkody. Lewa flanka dostaje wsparcie w postaci wozu opancerzonego WZ.34. Piechota na prawej flance zaczyna zbliżać ku wrogim pozycjom, a piechota na lewej flance wchodzi między snopy siana, by ukryć się przed czołgami.

Z oddali słychać strzały ciężkich dział, po czym pociski odłamkowo-burzące zasypują centralne, północne skrzyżowanie. Wrogi KV ma zablokowaną wieżę i zaczyna się wycofywać, ale jest ciągle w pełni sprawny.
Kawaleria na lewej flance, po przedłużającej się walce wręcz i niefortunnym otrząśnięciu się załogi lekkiego czołgu zostaje kompletnie zniszczona. Ciężki czołg na prawej flance z drużyny piechoty pozostawił krater w lesie – niedobitki uciekły poza pole bitwy. Działa p-panc. nie trafiają w stacjonarny ciężki czołg, a piechota na lewej flance zaczyna tracić ludzi.
Auto opancerzone wobec przeważającej siły pancernej wroga zostaje zablokowane za budowlą i zniszczone – jednostki na lewej flance ponoszą ciężkie straty. Na prawej flance, jednostka kawalerii próbująca zniszczyć czołg ciężki znika w kolejnym kraterze. Wrogie wojska zmechanizowane i kawaleryjskie zaczynają przemieszczać się naprzód.

Sowieci wykorzystują załamanie naszych linii obronnych by dokonać szybkiego ataku piechotą zmechanizowaną, która podjeżdża pod stanowisko CKM-u mimo ciężkiego ognia. Jedna z wrażych jednostek kawalerii rozbiła drużynę rusznicy i zabiła oficera dowodzącego lewą flanką, ale została zniszczona w wyniku ostrzału resztek drużyny piechoty. Dowództwo generalne zarządza odwrót reszty sił, które pozostały przy życiu – bitwa została przegrana, losy wschodniego KOP-u są policzone.

Wynik – Znacząca przegrana strony Polskiej (1-19 lub 0-20)

Rozpiski:

Polska:

Młodszy oficer
Starszy oficer
Oficer łączności (artyleria)

Oddział piechoty
Oddział piechoty zmechanizowanej
2 oddziały kawalerii

Ciężka haubica
Lekkie działo p-panc.
Rusznica p-panc.
CKM
Lekki moździerz
Ciężarówka
Auto opancerzone

Sowiecka:

Komisarz na koniu
2 oddziały kawalerii
Oddział Piechoty

Czołg lekki BT-7
Tankietka z dwoma wieżami
Czołg T-28
Czołg ciężki KV-1
Czołg ciężki KV-2
Ciężarówka